อาเซียน
ความเป็นมาของอาเซี่ยน
สมาคมประชาชาติแห่งเอเชียตะวันออกเฉียงใต้มีจุดเริ่มต้นขึ้นเมื่อเดือนกรกฎาคม พ.ศ. 2504 โดยประเทศไทย มาเลเซีย และฟิลิปปินส์ได้ร่วมกันจัดตั้งสมาคมอาสา หรือ Association of South East Asia ขึ้นเพื่อการร่วมมือกันทาง เศรษฐกิจ สังคมและวัฒนธรรม แต่ดำเนินการได้เพียง 2 ปี ก็ต้องหยุดชะงักลง เนื่องจากความผกผันทางการเมืองระหว่าง ประเทศอินโดนีเซียและประเทศมาเลเซีย
จนกระทั่งต่อมามีการฟื้นฟูสัมพันธภาพระหว่างประเทศขึ้น จึงได้มีการแสวงหาลู่ทางจัดตั้งองค์การความร่วมมือทางเศรษฐกิจขึ้นในภูมิภาค "สมาคมประชาชาติแห่งเอเชียตะวันออกเฉียงใต้" และพันเอก (พิเศษ) ดร. ถนัด คอมันตร์ อดีตรัฐมนตรีว่าการกระทรวงการต่างประเทศในสมัยรัฐบาลจอมพลถนอม กิตติขจร โดยมีการลงนาม "ปฏิญญากรุงเทพ" ที่พระราชวังสราญรมย์ เมื่อวันที่ 8 สิงหาคม พ.ศ. 2510 จาก ปฏิญญาอาเซียน ซึ่งลงนามโดยรัฐมนตรีว่าการกระทรวงการต่างประเทศของประเทศสมาชิกก่อตั้ง 10ประเทศ ได้แก่ ทุกประที่อยู่ในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ยกเว้น ติมอร์-เลสเต้
ความประสงค์ของการจัดตั้งกลุ่มอาเซียนขึ้นมาเกิดจากความต้องการสภาพแวดล้อมภายนอกที่มั่นคง (เพื่อที่ผู้ปกครองของประเทศสมาชิกจะสามารถมุ่งความสนใจไปที่การสร้างประเทศ) ความกลัวต่อการแพร่ขยายของลัทธิคอมมิวนิสต์ ความศรัทธาหรือความเชื่อถือต่อมหาอำนาจภายนอกเสื่อมถอยลงในช่วงพุทธทศวรรษ 2500 รวมไปถึงความต้องการในการพัฒนาเศรษฐกิจของประเทศ การจัดตั้งกลุ่มอาเซียนมีวัตถุประสงค์ต่างกับการจัดตั้งสหภาพยุโรป เนื่องจากกลุ่มอาเซียนถูกสร้างขึ้นเพื่อสนับสนุนความเป็นชาตินิยม
จุดประสงค์ของการจัดตั้งอาซียน
วัตถุประสงค์ที่สำคัญในการจัดตั้งอาเซียน เพื่อส่งเสริมความร่วมมือและความช่วยเหลือซึ่งกันและกันในทางเศรษฐกิจ สังคม และวัฒนธรรม ส่งเสริมสันติภาพและความมั่นคงส่วนภูมิภาค เสริมสร้างความร่วมมืออาเซียนกับประเทศภายนอก องค์การ ความร่วมมือแห่งภูมิภาคอื่นๆ และองค์การระหว่างประเทศ วัตถุประสงค์ของการจัดตั้งศูนย์อาเซียนศึกษาในโรงเรียน เพื่อเตรียมประชากรให้พร้อมกับการเป็นสมาคมอาเซียน โดยกระทรวงศึกษาธิการได้มีเป้าหมายในการให้เยาวชนไทยทราบข้อมูลเกี่ยวกับอาเซียนก่อนการเข้าสู่ประชาคมอาเซียน ในปี 2558 ซึ่งมีภาษาอังกฤษเป็นภาษาราชการใช้ติดต่อในประชาคมอาเซียนรวมถึงภาษาของประเทศต่างๆในอาเซียนอีก 9 ประเทศ การจัดตั้งศูนย์อาเซียนศึกษาจึงจะช่วยในการอำนวยความสะดวกแก่ท้องถิ่นในการสร้างความตระหนักในเรื่องการเป็นประชาคมอาเซียน ประเทศสมาชิก 1. บรูไน ดารุสซาลาม (Brunei Darussalam) ชื่อทางการ : เนการา บรูไน ดารุสซาลาม (Negara Brunei Darussalam แปลวา ดินแดนแหงความสงบสุข) 2. กัมพูชา (Cambodia) ชื่อทางการ : ราชอาณาจักรกัมพูชา (Kingdom of Cambodia) 3. อินโดนีเซีย (Indonesia) ชื่อทางการ : สาธารณรัฐอินโดนีเซีย (Republic of Indonesia) 4. ลาว (Laos) ชื่อทางการ : สาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว (The Lao People's Democratic Republic) 5. มาเลเซีย (Malaysia) ชื่อทางการ : มาเลเซีย (Malaysia) 6. พมา (Myanmar) ชื่อทางการ : สหภาพพมา (Union of Myanmar) 7. ฟลิปปนส (Philippines) ชื่อทางการ : สาธารณรัฐฟลิปปนส (Republic of the Philippines) 8. สิงคโปร (Singapore) ชื่อทางการ : สาธารณรัฐสิงคโปร (Republic of Singapore) 9. ประเทศไทย (Thailand) ชื่อทางการ : ราชอาณาจักรไทย (Kingdom of Thailand) 10. เวียดนาม (Vietnam) ชื่อทางการ : สาธารณรัฐสังคมนิยมเวียดนาม (Socialist Republic of Vietnam) |
very good ja thanks you ii................
ตอบลบ